De eigenheid van de Hindoestaanse cultuur wordt over het algemeen miskend. Hindoestanen maken in Nederland onderdeel uit van de Surinaamse diaspora. Daarnaast zijn Hindoestanen officieel een onderdeel van de Indiase diaspora. Toch hebben Hindoestanen een unieke cultuur en eigen identiteit. Die identiteit staat los van de mainstream Surinaamse en Indiase identiteit. Als we het hebben over etnische duiding wordt er weinig aandacht besteed aan die unieke identiteit. Laten Hindoestanen zich zo weinig horen dat niemand hier in Nederland bewust kan worden van die identiteit? Of zijn Hindoestanen zelf niet voldoende bewust van hun unieke identiteit? Laten we het eerst hebben over de Hindoestaanse cultuur.
De Hindoestaanse cultuur kent een eigen keuken, muziekstijl en taal. Roti en bara kennen weliswaar hun oorsprong in India, maar zijn op een eigen manier ontwikkeld door Hindoestanen. Ook doks, vergelijkbaar met de Guyanese duck curry, is een door Hindoestanen ontwikkeld gerecht. Verder is de Baithak Gana de door Hindoestanen ontwikkelde muziekstijl. Ook de Baithak Gana kent zijn oorsprong in de volksmuziek van de huidige Indiase deelstaten Uttar Pradesh en Bihar. Maar de opstelling van de bands, de ontwikkeling van eigen muziek en de invloed van andere muziekstijlen hebben Baithak Gana laten verworden tot een unieke muziekstijl. En dan heb je nog het Sarnami. Het klopt dat het Sarnami zijn oorsprong kent in Noord-Indiase dialecten als het Bhojpuri en het Awadhi. Ook is het Sarnami verwant aan het Hindi. Maar het Sarnami heeft een eigen woordenschat en vooral eigen grammatica ontwikkeld. Daarnaast verschilt het Sarnami in Nickerie van het Sarnami in Paramaribo. Tot slot zijn er nog Hindoestaanse culturele festiviteiten zoals het Milan Summer Festival. We kunnen in ieder geval vaststellen dat er een opzichzelfstaande Hindoestaanse cultuur bestaat.
Hindoestanen zijn over het algemeen niet de mensen waar men aan denkt als ze het woord Surinamer horen. Dat komt omdat de Afro-Surinaamse cultuur de dominante cultuur is in Suriname. De Afro-Surinamers vertegenwoordigen dan ook het beeld van Suriname en identificeren hunzelf ook altijd als Surinaams in plaats van Afro-Surinaams. De Surinaamse bevolkingsgroepen verschillen in Nederland van elkaar als het gaat om bijvoorbeeld de sociaaleconomische ontwikkeling. Toch spreekt het CBS slechts over “Surinamers” in statistieken. Dat geeft dus eigenlijk geen duidelijk beeld over de positie van Hindoestanen in Nederland. Het is, los van de onderlinge grote verschillen, ook moeilijk om Surinamers als één groep te beschouwen in Nederland. Surinamers zijn een etnisch diverse gemeenschap. Surinaamse bevolkingsgroepen verenigen zich in Nederland nauwelijks met elkaar en hebben onderling andere belangen.
Het is ook lastig om Hindoestanen en Indiërs in Nederland op één hoop te gooien. Vooral bij spirituele Hindoestaanse jongeren groeit er een belangstelling voor India. Maar het is moeilijk om Indiërs en Hindoestanen in Nederland cultureel gelijk te trekken. Zo hebben veel Indiërs nog familiebanden met India, iets wat Hindoestanen niet hebben. Ook hebben Indiërs geen Caribische invloeden in hun cultuur en komen ze vaak uit andere Indiase deelstaten dan Bihar of Uttar Pradesh. Zo verschilt bijvoorbeeld de Punjabi cultuur enorm van de Hindoestaanse cultuur. Helemaal opgaan in de Indiase diaspora zal daarom stroef verlopen voor Hindoestanen.
Hindoestanen zijn daarom aangewezen op hunzelf. Het is aan de Hindoestanen om hun identiteit sterker uit te drukken. Hindoestanen zijn een grote maar onzichtbare gemeenschap in Nederland. Daarnaast is het naar mijn mening ook een taak van de onderzoeksbureaus en media om Hindoestanen te onderscheiden van andere bevolkingsgroepen. Hindoestanen verdienen als afzonderlijke bevolkingsgroep ook culturele subsidies en inspraak over hun lot. Het is hoog tijd om Hindoestanen op de kaart te zetten.
Lijkt het je ook leuk om een blog te schrijven? Stuur ons dan een mailtje op info@hindoestanenbelike.nl
