Arend, ook bekend als Cha Chi Versaci, veroverde afgelopen jaar de sociale mediaplatforms TikTok, Instagram en YouTube. In zijn video’s, in samenwerking met zijn stichting ‘Gamen voor Kinderen‘, deelt hij spelcomputers uit aan kinderen die thuis moeilijkheden ervaren.
De weg van Arend naar succes was echter allesbehalve gemakkelijk. “Ik heb nooit geweten dat ik een voorbeeld kan zijn voor andere kinderen”, deelt Arend met LINDA, terwijl hij zijn eigen zware jeugd bespreekt.
In zijn jeugd werd Arends moeder mishandeld door zijn vader. Arends ‘Mamoe’, het broertje van zijn moeder, kwam vaak op voor haar. Deze situatie had echter tragische gevolgen, aangezien zijn mamoe in 1992 werd vermoord door Arends vader. “Ik heb zelf geen herinneringen aan mijn oom. Maar het feit dat iemand zijn leven voor mij opofferde, is iets wat ik mijn hele leven met me meedraag.”
Op slechts 2-jarige leeftijd belandt Arends vader in de gevangenis. “Toen ik 6 was, kwam hij weer vrij. Hij had zich goed gedragen in de gevangenis. Toch dreigde hij ons opnieuw iets aan te doen, en moesten mijn moeder en ik in het getuigenbeschermingsprogramma.”
Lang haar
Het dragen van lang haar werd een kenmerkende factor tijdens Arends periode in de getuigenbescherming. “Ik moest lang haar hebben, waardoor ik eruitzag als een meisje. Dat was gewoon normaal voor me. Als je van huis uit meekrijgt dat je lang haar moet hebben en moet kammen, dan wordt dat een gewoonte. Bovendien mocht ik mijn echte naam niet aan mensen vertellen.”
Een deel van zijn jeugd bracht hij door in een opvanghuis: “Ik had vrienden en vriendinnen in die opvang en klopte altijd bij iedereen aan. Dan vroeg ik aan de andere kinderen die daar woonden: ‘Komen jullie Calimero kijken?'” Op dat moment stond Arend niet echt stil bij het ontbreken van zijn vader. “Als je een kind zonder vader bent, weet je ook niet wat een vader is. Je kunt hem dan ook niet missen.”
Zelfmoordpoging
Arend’s moeder hertrouwt, maar ook deze man vervult geen vaderrol in zijn leven. “Hij worstelde met een alcoholprobleem en heeft mij mishandeld. Toen ik twaalf was, hertrouwde mijn moeder opnieuw. Ook deze man vernederde mij. Zo bond hij mij bijvoorbeeld vast aan de verwarming.”
“Op een gegeven moment heb ik hem teruggeslagen. Mijn moeder was daar niet bij.” De stiefvader van Arend deed aangifte tegen hem en liet zijn moeder een verklaring afleggen. Op basis hiervan werd Arend op veertienjarige leeftijd uit huis geplaatst.
“Ik zat in een internaat en had niemand meer. Ik had geen vrienden, werd in elkaar geslagen en meisjes vertelden mij dat ik lelijk was. Ze spuugden op mij.” Door alle ellende deed Arend een zelfmoordpoging, die gelukkig mislukte. “Kort daarna ontmoette ik mijn vriendin, met wie ik tot op de dag van vandaag nog steeds samen ben. Door haar wilde ik weer iets van mijn leven maken, ook al werd ik op mijn achttiende – Jeugdzorg kon vanaf toen niets meer voor mij betekenen – dakloos.”
De band met zijn moeder is nooit meer hersteld. “Mijn moeder zei altijd dat ik niets kon. ‘Je bent een moeilijk opvoedbaar kind, ik had nooit kinderen moeten nemen, je hebt mijn leven verpest.’”
“Ik heb nooit een voorbeeld gehad, nooit een thuis. Ik ben echt niet altijd de makkelijkste geweest, maar ik was vooral een heel emotionele jongen die zijn moeder miste. De moord op mijn oom is niet mijn schuld geweest, dat weet ik nu. Maar als kind heb ik jarenlang gedacht van wel. Het is toch mijn vader die het heeft gedaan.”
Stichting Gamen voor Kinderen
In 2022 heeft Arend de stichting Gamen voor Kinderen opgericht. Onder de naam Cha Chi Versaci schenkt hij spelcomputers aan kinderen die het moeilijk hebben en organiseert hij gamekampen.
Arend begrijpt zelf hoe gamen een uitweg kan bieden wanneer het leven zwaar is. “Jarenlang had ik geen geld en zat ik veel thuis. Toen ik op mijn 23e een PlayStation kon kopen, werd gamen een uitlaatklep voor mij. Door mijn verhaal te delen op platforms zoals TikTok – iets wat niet altijd makkelijk is – help ik nu anderen. Kinderen komen naar mij toe om hun verhaal te delen.”
Eén verhaal is hem in het bijzonder bijgebleven. “Twee ouders vertelden mij dat hun 16-jarige kind kanker had. Hij sliep elke nacht bij hen in bed, bang dat het zijn laatste nacht zou zijn. Van de ene op de andere dag sliep hij weer in zijn eigen bed, liep stage op zijn oude basisschool en wilde weer leven.”
“Hij vertelde aan zijn ouders dat hij mijn video’s had gezien op internet waarin ik zeg dat niemand jou kan vertellen dat je iets niet kan. Ik zal je iets leuks vertellen: deze jongen is nu al twee maanden schoon.”
Met de stichting eert hij ook zijn vermoorde mamoe. “Hij hield erg van gamen. Het enige wat ik nog van mijn mamoe heb, is een Nintendo met twee rode knoppen. Bij elke spelcomputer die ik weggeef, help ik niet alleen het kind dat ik ooit zelf was, maar geef ik ook een stukje van mijn mamoe mee.”
