Het optreden van Savita Singh tijdens het Milan Summer Festival heeft de Hindoestaanse gemeenschap flink verdeeld. Waar sommigen het optreden zien als artistieke expressie en een stukje Caribische cultuur, ervaren anderen het juist als aanstootgevend en ongepast.
Kritiek van Shashi Roopram
Het debat begon toen Shashi Roopram op TikTok zijn kritiek uitte. Volgens hem ging Singh tijdens haar optreden te ver: “Het is schaamteloos wat zij doet. Ze loopt te droogneuken, terwijl er kinderen en grootouders aanwezig waren.” Roopram vond het optreden niet passen bij een familie-evenement als Milan.
Zijn woorden zorgden voor een golf aan reacties. En die waren allesbehalve eenduidig.
Verdeelde stemmen uit de gemeenschap
Sommige volgers sloten zich direct bij Roopram aan. “Niet normaal dit, vooral als je met je broers of zonen naar zoiets moet kijken.” schreef iemand. Een ander merkte op: “Ik ben fan van Savita en geniet altijd van haar optredens. Maar dit keer was ik geschrokken van haar outfit. Ik heb haar vaker gezien en toen was het anders.”
Maar er waren ook tegengeluiden. “Dit is niet droogneuken, dit is winen.” reageerde een ander. “In de Caribbean is dit heel normaal. Savita neemt haar roots mee in haar act.” Iemand anders vond de verontwaardiging overdreven: “Heel vaak ben ik het met jou eens, Shashi, maar nu niet. Iedereen wist dat zij zou optreden en wat zij draagt. Als je dat schokkend vindt, moet je gewoon wegblijven.”
Weer anderen probeerden de discussie te relativeren: “Mensen, het is anno 2025. Word wakker. Dit is tegenwoordig heel normaal! De grootste bomen vangen de meeste wind.”
De discussie maakt duidelijk dat er binnen de Hindoestaanse gemeenschap verschillende perspectieven bestaan. Waar de een de nadruk legt op normen, waarden en familietradities, zien anderen het juist als vrijheid, kunst en culturele expressie.
Hindoehaat: waarom blijft het stil?
Wat Roopram misschien nog het meest raakte, was niet zozeer de felle kritiek die hij ontving, maar de enorme betrokkenheid bij dit onderwerp in vergelijking met andere, veel ernstigere kwesties. Hij wijst erop dat de Hindoestaanse gemeenschap soms dagenlang in de ban kan zijn van een optreden of kledingkeuze van een artiest, maar dat dezelfde energie vaak ontbreekt wanneer Hindoes wereldwijd slachtoffer worden van haat en geweld.
In India, Pakistan en Bangladesh worden Hindoes regelmatig slachtoffer van vervolging, verkrachting of moord, puur vanwege hun geloof. Ook in landen als Suriname en Nederland is er sprake van discriminatie of subtiele vormen van uitsluiting. Toch blijft het op sociale media vaak opvallend stil wanneer dit soort tragedies plaatsvinden. “Waarom wel massale chaos om een optreden, maar niet wanneer Hindoes afgeslacht worden? Waar blijft diezelfde verontwaardiging?” vraagt Roopram zich af.
Zijn boodschap raakt daarmee een gevoelige snaar: de prioriteiten binnen de gemeenschap. Is er te weinig bewustzijn en solidariteit rondom het thema hindoehaat? En waarom lijkt vermaak vaker de boventoon te voeren dan serieuze maatschappelijke problemen?
Geen eenduidige mening
Het verhaal van Savita Singh en de reacties op Roopram laten zien dat er niet één waarheid is. Voor de een was het optreden grensoverschrijdend en ongepast, voor de ander juist een normale culturele expressie. Wat vaststaat: het optreden heeft een discussie op gang gebracht over kunst, cultuur en identiteit in de Hindoestaanse gemeenschap – en die discussie is nog lang niet voorbij. Laat op onze Facebookpost achter wat jij ervan vindt!