Iedere Hindoestaan die is opgegroeid met Baithak Gana kent de naam Radjoe Sewgolam. Zijn stem, zijn liedjes, zijn harmonium – het zijn geen losse herinneringen, maar klanken die diepgeworteld zitten in onze cultuur. Vandaag, op zijn geboortedag, staan we stil bij de man achter de muziek. Een man die generaties wist te raken en die de ziel van het Sarnámi volk wist te vangen in elke noot.
Wijlen Ustaad Radjoe Sewgolam was veel meer dan een zanger. Hij was een verteller, een hoeder van taal en traditie, en een brug tussen verleden en heden. Geboren in een tijd waarin Baithak Gana vooral in huiselijke kring klonk, groeide hij uit tot een van de meest geliefde stemmen van dit genre. Zijn muziek bracht mensen samen – op verjaardagen, huwelijken, in buurthuizen en theaters. Hij wist met slechts een harmonium, een dholak en zijn karakteristieke stem een ruimte te vullen met warmte en herkenning.
Zijn grote doorbraak kwam in de jaren ’70 met het legendarische album Radjoe Meera Naam, uitgebracht door Mala Records. Dit album bevatte tijdloze klassiekers als “Hemree Genwwa Walie Goria” en “Dhobia Mardjejheen”, waarmee hij een nieuwe standaard zette in Baithak Gana. Het was een plaat vol emotie, trots en culturele identiteit – gezongen in het Sarnámi, diepgeworteld in de Bhojpuri-traditie.
In de jaren ’80 zette hij zijn werk voort met onder andere het album “Volume 5”, waarop nummers als “Toekoer Toekoer” en “Kala Bhainsa” opnieuw zijn veelzijdigheid en stijl bevestigden. Hij wist de traditionele klanken van Baithak Gana te verbinden met het groeiende verlangen naar modernere invloeden – zonder ooit zijn essentie te verliezen.
Na zijn overlijden op 17 september 2008 liet Radjoe een leegte achter, maar ook een rijke muzikale nalatenschap. Zijn kinderen – onder wie Amit en Sachin Sewgolam – dragen zijn werk verder via de band Baithak Power, die zijn muziek opnieuw tot leven brengt voor een nieuwe generatie. Zijn geest leeft voort in elke noot, elk optreden en elk publiek dat nog altijd meezingt met zijn liederen.
Vandaag herdenken we niet alleen de dag waarop hij werd geboren, maar vieren we ook wat hij ons gaf:
🪕 muziek als herinnering,
🗣️ taal als identiteit,
💫 en liefde als melodie.