Hoorn/Paramaribo – Maandagavond is Sharmila Nanda op 56‑jarige leeftijd overleden. Zij was de moeder van Sumanta Bansi, de 22-jarige studente biomedische wetenschappen die in februari 2018 in Hoorn werd vermoord. Volgens haar ex-partner en Sumanta’s vader, Marlon Bansi, lag de oorzaak van haar overlijden in het diepe verdriet dat zij jarenlang met zich meedroeg. “Alles begon met het verlies van Sumanta.” aldus Marlon. “Dat verdriet heeft haar ziek gemaakt.”
Een moedige moeder in de rechtszaal
Sharmila vertegenwoordigde Sumanta’s stem nadat zij verdwenen was. Ze was de stille maar krachtige steun tijdens het strafproces tegen Manodj B., de huisvader die verantwoordelijk werd gehouden voor haar dood. Sumanta woonde bij hem in en was, volgens justitie, zwanger van hem. Het slachtoffer werd op 18 februari 2018 voor het laatst levend gezien, kort na haar tweede zwangerschap. Toen ze weigerde een abortus te ondergaan, verdween ze spoorloos.
In Suriname begon Sharmila aan een eenzame strijd. Ze schakelde een Pandit in Nederland in, nog vóór er officieel aangifte werd gedaan. Haar inzet was doorslaggevend voor het nieuws dat uiteindelijk leidde tot actie .
Bekentenis en vondst van de resten
De zaak plaatste vooral de bekentenis van Manodj aan de orde: hij zou Sumanta vermoord hebben “met een mes in haar hart”, zo bleek uit gesprek op tape. Later wees hij de vindplaats aan bij een industrieterrein in Hoorn, waar in september 2022 de menselijke resten werden ontdekt en via DNA als die van Sumanta werden geïdentificeerd. Pas toen kon Sharmila naar Nederland reizen om afscheid van haar dochter te nemen. Tijdens de rechtszaak vloog haar verdriet zichtbaar de rechtszaal in. Ze riep Manodj toe in tranen: “Waarom? Wat heeft mijn dochter jou aangedaan?”.
Blijvende leegte en onverwerkt verdriet
Haar leven stond stil nadat haar dochter werd gedood. Volgens Marlon Bansi bleef ze geknakt: “Toen het lichaam eenmaal was teruggevonden en de zaak gesloten, bleef er alleen maar leegte over.” Hij benadrukt dat het verlies niet bleef bij één slachtoffer: “Sumanta is niet het enige slachtoffer. Haar moeder is er nooit overheen gekomen.”
In de jaren die volgden, verbleef Sharmila teruggetrokken in Paramaribo. Ze weigerde media-optredens en interviews met advocaten, en voelde zich verraden door instanties. Haar sombere levensstijl en voortdurende verdriet maakten duidelijk hoezeer ze gebroken was.
Strafrechtelijke afronding, maar geen emotionele sluiting
Manodj B. werd in 2022 en 2023 veroordeeld tot 15 jaar cel voor doodslag, later bevestigd door de Hoge Raad. Ondanks deze gerechtelijke afronding bleef Sharmila’s moederlijke pijn bestaan. Advocaat Priya Soekhai, die haar lange tijd bijstond, zegt: “Ze is overleden aan verdriet. … Ze heeft als een leeuwin geknokt voor haar dochter en ongeboren kleinkind.”
Nalatenschap van liefde en strijdlust
De dood van Sharmila legt bloot hoe diepgaand verdriet iemand kan breken en hoe lang de impact kan doorgaan, zelfs na gerechtigheid. Haar onvermoeibare strijd voor de waarheid en gerechtigheid voor Sumanta staat symbool voor groter thema’s binnen Hindoestaanse gemeenschappen: eer, verantwoordelijkheid en de beschermende liefde van een moeder.
Het tragische verhaal van Sharmila en Sumanta Bansi is geen afgesloten hoofdstuk. Hun herinnering blijft branden: als een waarschuwing tegen geweld, maar ook als getuigenis van trotse moed en liefde die zich tot het einde toe bleef inzetten.