In 2016 zette de 22-jarige Sumanta Bansi uit Suriname vol hoop voet aan wal in Nederland. Jong, ambitieus en vastberaden om iets van haar leven te maken. Ze schreef zich in voor de studie biomedische wetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, met de droom om haar familie in Suriname trots te maken. Maar haar toekomst werd abrupt en op de meest gruwelijke wijze ontnomen. Jaren later, op 8 juni 2025, stierf haar moeder – Sharmila Nanda – aan het verdriet dat ze al die tijd met zich meedroeg.
Een jonge vrouw met een grote droom
Sumanta was een toegewijde studente. Ze koos ervoor om te gaan wonen bij het gezin van Manodj B. in Hoorn, kennissen van de familie. Wat begon als een veilige woonplek werd echter het toneel van een stil drama dat zich achter gesloten deuren afspeelde. Sumanta raakte zwanger van Manodj B., de pater familias van het gezin waarin zij verbleef. Een geheim dat zij met niemand deelde, uit angst, schaamte of misschien uit een gevoel van loyaliteit.
Ze onderging een eerste abortus. Maar toen ze opnieuw zwanger raakte – en ditmaal besloot het kindje te houden – verdween ze spoorloos, midden in de winter van februari 2018.
Een moeder die nooit opgaf
In Suriname begon het wachten. Haar moeder Sharmila Nanda voelde direct dat er iets mis was. Toen de stilte te lang duurde, ondernam ze actie. Ze schakelde via bekenden een Pandit in Nederland in, die alarm sloeg bij de politie – maanden voordat Sumanta officieel als vermist werd opgegeven. Ze vertrouwde instanties niet volledig, maar deed er alles aan om antwoorden te krijgen.
De zoektocht duurde jaren. De zaak kwam traag op gang, maar ging niet verloren. In de loop van 2019 en 2020 werden er door de politie belangrijke gesprekken afgeluisterd tussen Manodj B. en zijn familieleden, waarin hij impliceerde dat hij verantwoordelijk was voor Sumanta’s dood. Cruciaal was een gesprek waarin hij tegen zijn vader zei: “Ik heb haar vermoord. Een mes in haar hart.”
De vondst van het lichaam
In september 2022 wees Manodj uiteindelijk aan waar hij het lichaam van Sumanta had begraven: bij een afgelegen industrieterrein in Hoorn. Daar werden menselijke resten gevonden. Het duurde jaren, maar eindelijk kwam de waarheid boven tafel.
Sharmila vloog over naar Nederland. De vrouw die haar dochter ooit op het vliegtuig had gezet met een tas vol dromen, moest haar nu in een kist ontvangen. Ze herkende haar dochter aan haar gebit. Het verdriet dat ze voelde op dat moment tart elke beschrijving. “We hebben haar levend op het vliegtuig gezet.” zei ze destijds. “En nu komt ze terug in een kist.”
Rechtszaak en gerechtigheid
In juli 2022 werd Manodj B. door de rechtbank veroordeeld tot 15 jaar cel voor doodslag en het verbergen van het lichaam. Zijn vader, die eveneens werd verdacht van betrokkenheid, werd vrijgesproken. In hoger beroep bleef de straf in stand.
Tijdens de rechtszaak toonde Sharmila haar immense pijn. In tranen vroeg ze de dader recht in de ogen: “Waarom? Wat heeft mijn dochter jou aangedaan?”
Volgens haar advocaat Priya Soekhai was Sharmila een moeder als een leeuwin. Ze vocht jarenlang voor de waarheid, voor haar dochter en haar ongeboren kleinkind. “Ze had haar kind al verloren.” zegt Soekhai, “maar wilde in ieder geval weten wat er was gebeurd en waar haar dochter was.”
Een langzaam sterven
Na de uitspraak keerde Sharmila terug naar Paramaribo. Daar leidde ze een teruggetrokken bestaan. Ze werd vaak benaderd door media, hulpverleners en juridische partijen, maar sloot zich steeds meer af. Haar vertrouwen was beschaamd. Ze voelde zich in de steek gelaten, beschadigd door wat haar was overkomen – niet alleen door de moord op haar dochter, maar ook door de manier waarop ze jarenlang heeft moeten vechten om gehoord te worden.
Op 8 juni 2025 overleed Sharmila Nanda op 56-jarige leeftijd. Volgens haar ex-partner en vader van Sumanta, Marlon Bansi, stierf ze aan een gebroken hart. “Alles begon met het verlies van Sumanta.” zei hij. “Dat verdriet heeft haar ziek gemaakt. Sumanta is niet het enige slachtoffer.”
En zo eindigde het verhaal van een moeder die alles verloor. Van haar dochter, haar kleinkind, haar vertrouwen in mensen en uiteindelijk ook haar gezondheid. De strijd voor gerechtigheid kostte haar alles.
Een oproep aan de samenleving
Het verhaal van Sumanta en haar moeder is meer dan een familiedrama. Het raakt aan bredere thema’s: hoe jonge vrouwen zonder stem in kwetsbare posities terechtkomen, hoe gemeenschappen soms liever zwijgen dan ingrijpen, en hoe langzaam gerechtigheid kan zijn.
Voor velen is Sumanta een symbool geworden. Niet alleen van een leven dat te vroeg werd afgebroken, maar van hoe belangrijk het is dat we als gemeenschap alert blijven. Dat we luisteren naar vrouwen. Dat we niet weglopen van ongemakkelijke waarheden.
En haar moeder, Sharmila Nanda, verdient het om herinnerd te worden als de vrouw die tot het allerlaatste moment haar dochter zocht – en die uiteindelijk bezweek aan het verdriet van het niet kunnen beschermen van wat haar het meest dierbaar was.
Advocaat Priya Soekhai, die jarenlang de belangen van Sharmila Nanda behartigde, noemt haar overlijden “ontzettend triest” en ziet het als het directe gevolg van het immense verdriet dat zij jarenlang met zich meedroeg. Volgens Soekhai was Sharmila een liefdevolle moeder die als een leeuwin streed voor gerechtigheid voor haar dochter Sumanta en het ongeboren kleinkind. “Ze is overleden aan verdriet.” aldus de advocaat. Soekhai spreekt haar diepe respect uit voor Sharmila’s kracht en doorzettingsvermogen, en wenst de nabestaanden veel sterkte. “Ik zal haar nooit vergeten.” besluit ze.
Tijdlijn
Zomer 2016 – Aankomst in Nederland
De uit Suriname afkomstige Sumanta Bansi (22) arriveert vol ambitie in Nederland om in Amsterdam te studeren, na een jaar aan de VU de biomedische wetenschappen te volgen. Ze vestigt zich in Hoorn bij de familie van Manodj B..
Februari 2018 – Verdwenen en 9 weken zwanger
In de nacht van 18 op 19 februari 2018 verdwijnt ze spoorloos uit de gezinswoning van Manodj. Op dat moment was Sumanta ongeveer negen weken zwanger van zijn kind. Haar afwezigheid is opeens; documenten en persoonlijke bezittingen blijven achter .
Voorjaar–najaar 2018 – Eerste zoekacties & wantrouwen
Haar moeder, Sharmila Nanda, onderneemt maandenlang pogingen om haar te vinden. Ze schakelt een Pandit in en krijgt hulp in Nederland. Pas in november wordt er via de politie officiële vermissing gemeld. Opsporing Verzocht besteedt aandacht aan de zaak, met beloning en gerichte zoekacties – zonder resultaat.
2019–2020 – Wantrouwen in de genen
Politierondes in het Robbenoordbos en andere locaties mislukken. In 2020 doet men drie arrestaties, onder meer Manodj en zijn vader, op verdenking van betrokkenheid. Ten tijde van arrestatie: nog steeds geen lichaam gevonden.
September 2022 – Lichaam gevonden, hoop en rouw
Op aanwijzing van Manodj worden menselijke resten gevonden op een industrieterrein in Hoorn. DNA bevestigt: het is Sumanta. Haar moeder reist naar Nederland om afscheid te nemen. Ze herkent haar aan haar gebit.
Juli 2022 – Eerste veroordeling: 15 jaar cel
Op 5 juli 2022 veroordeelt de rechtbank in Alkmaar Manodj B. tot 15 jaar gevangenisstraf wegens doodslag en het verwijderen van haar lichaam. Zijn vader wordt vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Het OM eist dezelfde straf.
Januari 2023 – Bekentenis in hoger beroep?
Bij het gerechtshof verschijnt Manodj opnieuw. Hij voert aan dat hij handelde uit zelfverdediging tijdens een ruzie om geld, maar dat hij daarmee onbedoeld dodelijk stak en het lichaam verplaatste. Hij volgt zelf geen publiek bijwonen van de zitting.
September 2023 – Hoger beroep verworpen
Op 11 september 2023 bekrachtigt het Gerechtshof Amsterdam de straf. Manodj krijgt opnieuw 15 jaar cel. Het hof oordeelt dat zijn noodweerclaim niet geloofwaardig is. Zijn inconsistenties en het wegstoppen van het lichaam – met langdurige onzekerheid voor de nabestaanden – zijn verzwaring.
De rol van haar moeder Sharmila Nanda illustreert vastberadenheid – maandenlang dit alles bestierend, dreigend door verdriet. Uiteindelijk betaalt zij een hoge tol. Haar verhaal is niet afgesloten, echoot nogmaals in de Nederlandse en Hindoestaanse gemeenschap.